Judo of karate, wat kies jij?

Karate was meer mijn stijl, de aanval is de beste verdediging. Mijn proactieve en kordate aanpak werd ook in vele gevallen verbaal agressief en de boosheid stond vaak voor het verdriet wat ik ervoer. Pas een paar jaar geleden realiseerde ik me dat deze strijdlust de pijn verhult op momenten waarin ik me niet gezien voel. Het gekke is dat het hierin vooral gaat om in hoeverre jij jezelf ziet. Als je durft te zien wat je raakt en hier aandacht voor hebt, vriendelijk naar jezelf bent, kun je dit ook beter in contact brengen met een ander. Een wijze les hierin was die van een van mijn mentoren Saskia. Ze zei tegen me ‘Bob je kunt beter met iemand judoën dan karate gebruiken.

Mijn zwaard weer in de schede

Met deze wijze levensles heeft Saskia iets in me aangewakkerd wat ik je graag mee wil geven. Wanneer je een ander benaderd, of het nou je geliefde, een vriend, je collega of leidinggevende is. Of je in de clinch ligt met een vertegenwoordiger van je studie of betrokken bent bij een conflict met een van je buren, probeer judo toe te passen. Bedenk hoe je kunt laten weten waar jouw grenzen liggen en hoe jij je behoefte vanuit je eigen wereldmodel of eigen gevoel duidelijk maakt zonder dat je de ander hiervoor verantwoordelijk maakt. Wanneer je dit vanuit volwassenheid blijft doen ervaart de ander dit niet als aanvallend. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd om mijn grenzen aan te geven in hoe ik tegemoet word gekomen in met gelijke kansen studeren vanwege mijn visuele hindernis terwijl ik wel voldoe aan de verwachtingen van de opleiding. Wanneer je vanuit deze kracht laat weten wat iets met je doet en wat jouw behoefte is, zal je veel meer bereiken. Wat dit te maken heeft met dat prachtige spel ‘Prince of Persia?’ Mijn recente ervaringen in omgaan met mijn eigen felheid en de neiging om vanuit deze boosheid weer met karate te beginnen deden me denken aan het moment van de strijd met getrokken zwaard tegenover mijn eigen spiegelbeeld in het computerspel. Toen ik een paar dagen later in pure frustratie opgaf en mijn zwaard weer in de schede stak, deed mijn spiegelbeeld dit ook, had hij de strijd opgegeven en kon ik door naar het volgende level.

Door: Bob Offereins
Coach, trainer en therapeut